Rouw

12 november 2019blog, Geen categorie

“Verdriet en rouw is zoveel meer dan het missen van iemand of iets;
Het is de onophoudelijke pijn van het verlangen naar een andere werkelijkheid dan die  er nu is,
en voor het onmogelijke om waar te zijn.”

 

Afscheid

Afscheid nemen we elke dag, met elke maan en elk seizoen. Iedere avond als we gaan slapen nemen we afscheid van de dag die er was. We laten dat wat gebeurde los, zodra we onze ogen sluiten om te gaan slapen. En elke morgen beginnen we opnieuw. Een nieuwe dag, een nieuwe ronde, een nieuwe maan, een nieuwe cyclus van verwelkomen en weer afscheid nemen.

 

Liefde en Rouw

Rouw is een doorgaand proces dat ons allemaal treft, in iedere fase van ons leven. Rouw laat ons aanpassen aan het verlies dat we lijden. Soms in het klein, soms in het groot. Daar waar liefde is, volgt rouw. Daar waar rouw is, vind je liefde. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Rouw is het intense verdriet om dat wat er ooit was. Het dierbare, vertrouwde, veilige dat er was en moest gaan om niet meer terug te keren. De boom die zijn blaadjes loslaat, zal weliswaar opnieuw bloeien in de lente, maar geen enkel jaar zal de boom en de bloei hetzelfde zijn. De blaadjes komen en gaan en laten hun littekens na op de boom die hen ooit liefdevol droeg en liet gaan. Zo is het ook voor ons. We gaan verbindingen aan met elkaar. Soms intiem, soms oppervlakkig. Niettemin hechten we ons aan dat wat er om ons heen is. Aan mensen, dieren, omgevingen, bezittingen, gewoonten en tradities. Alles waar we onszelf in onze uiterlijke wereld mee omringen zal ooit weggaan. Alles is veranderlijk. Dat is een wet waar we mee leven. Elk moment verglijdt en brengt een nieuwe realiteit voort. Afscheid hoort onlosmakelijk bij het leven, net zoals rouw dat doet. Rouw is intens en persoonlijk. Het legt onze ziel als een open zenuw bloot. Het werpt ons terug op wat er toe doet. Onze reden van zijn. Verbinding.

“Rouw laat ons, ons gemis ervaren en in het ervaren van dit gemis ontdekken we alles.”

 

Verbinding

Alles ontstaat vanuit verbinding, het is een terugkerend thema net zoals de cirkels die ons verbinden. Verbinding is de oorsprong van ons bestaan. Wanneer de verbinding sterk genoeg is, dat wil zeggen als er voldoende deeltjes met elkaar zijn verbonden, dan is er ruimte voor het ontstaan van iets nieuws. Vanuit dit ontstaan volgen weer nieuwe verbindingen waardoor meer nieuws ontstaat en zo verder. Het ontstaan dijt zich op deze manier steeds verder uit. Telkens is de verbinding de sleutel voor het ontstaan. In de natuur zie je dit terug op talloze manieren. Wat mensen zich vaak niet realiseren is dat bijvoorbeeld op microniveau paddenstoelen onderling met elkaar verweven en verbonden zijn via het mycelium; een gigantisch en vaak al oeroud onzichtbaar netwerk van lange cilindrische cellen en draden onder de grond. Ze communiceren via dit ondergrondse netwerk zelfs met de bomen om hen heen, want beide hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan. De paddenstoel leeft van de dode blaadjes, ruimt ze op en geeft de boom in ruil noodzakelijke voedingstoffen terug. Kijken we op macroniveau, dan zien we eenzelfde ontwikkeling in het steeds verder uitdijende heelal waar sterrenstelsels ontstaan vanuit hun verbinding met het kosmische web van piekerige draden waterstofgas. Deze draden strekken zich uit in de ruimte tussen de sterrenstelsels en verbinden ze met elkaar. Dit gigantische web van materie dat dwars door het universum lijkt te lopen werd al heel lang vermoed en is recent voor het eerst in beeld gebracht door wetenschappers.

 

Bron van leven

Wij en alles om ons heen, ontstaan vanuit verbinding. Verbonden door energie. Net boven het aardoppervlak hangt een veld pure levensenergie. De wetenschap noemt dit veld de Ether. In spirituele termen heet het de Akasha kroniek en in religieuze termen wordt het de hemel of het hiernamaals genoemd. Hoe je het ook noemen wilt, het is de bron van het leven. Ons leven. Wij zijn slechts een uiterlijke vorm, net als de paddenstoel op de grond en de ster in de kosmos. Tijdelijk en begrensd door tijd en ruimte. Door het proces van loslaten en rouw, nemen we afscheid van de vorm van ons bestaan. Onafhankelijk van wat we loslaten, het is altijd de vorm die we laten gaan. De verbinding blijft. Die gaat altijd voort. Tijdloos en onbegrensd. Door rouw verdiepen we onze verbinding tot hetgeen waar we om rouwen. Hoe meer we kunnen afzakken in rouw, hoe meer het hart zich kan openen en verbinden, hoe meer tranen er vloeien als regen op het land, hoe meer onze ziel bewatert en gevoed wordt, hoe meer het groen kan groeien, hoe meer er vanuit onze verbinding opnieuw kan ontstaan.

 

“An invisible red thread connects those who are destined to meet,
regardless of time, place, or circumstance.
The thread may stretch or tangle, but will never break.”

~An ancient Chinese belief~

 

Rouw is als het ware een ‘portal’ oftewel een doorgang naar een nieuw, een ander, dieper liggende vorm. Rouw is een gouden sleutel, net zoals alle andere stadia die we doorlopen in het leven dat zijn. Van het welkom tot het afscheid en alles daartussenin.

De cyclus van het leven.

 

“The moment I die, I will come back to you as quickly as possible.
I promise it will not take long. Isn’t it true, I am already with you in every moment?
I come back to you in every moment. Just look, feel my presence.
If you want to cry, please cry. And know that I will cry with you.
The tears you shed will heal us both. Your tears are mine.
The earth I tread this morning transcends history.
Spring and Winter are both present in the moment.
The young leaf and the dead leaf are really one.
My feet touch deathlessness, and my feet are yours.
Walk with me now.
Let us enter the dimension of oneness,
and see the cherry blossom in Winter.”

~Thich Nhat Hahn~

 

 

Veel liefs,

Leonie en Rosalie

—————————————————————————————————–

Project Cirkels is een co-creatie van Leonie Verbrugge en Rosalie Heefer
Illustratie: Leonie Verbrugge
Tekst: Rosalie Heefer